God is aan de kant gezet en de goden van de markteconomie en de technologie zijn voor Hem in de plaats gesteld. Onze levensstijl van consumeren en produceren, narcisme en hedonisme, heeft ons overspoeld met morele vervlakking, ecologische en economische dilemma’s, pandemieën, migratieproblematiek en botsende wereldbeelden. Het zijn symptomen die de geestelijke aard van de westerse cultuurcrisis blootleggen. Hierin staan een vernietigende gedachteloosheid en een ontaard vrijheidsbegrip centraal, terwijl waarden als verantwoordelijkheid, rechtvaardigheid en solidariteit zijn weggemoffeld. Het is tijd dat we het neoliberale landschap met al die uitwassen tot staan brengen en een zinoriëntatie ontwikkelen waarin sociaal-ethische en ecologische elementen bescheidenheid in acht nemen en gemeenschap stimuleren.

Aan de hand van het gedachtegoed van de Verlichtingsdenker Immanuel Kant en van de oude kerkvader Augustinus wordt bezien hoe zowel ons denken als onze verlangens ‘rationele’ bronnen van vaak als intrinsiek irrationeel aangemerkte religiositeit kunnen zijn. Bezien wordt wat de rol van muziek en taal daarbij is. Verleidt muziek ons tot het aannemen van dingen die er niet zijn? Wordt de zee mooier wanneer je haar beschrijft? Worden op die manier fantasieen of werkelijkheid voortgebracht? Als God een uitdrukking van de mens is welke realiteit heeft hij dan?