Uitgeverij Aspekt

1 day ago

Reactie op WESTERLING recensie HISTORIEK: Een andere kijk op de kapitein Raymond Westerling ?

De op 16-01-2020 op uw website gepubliceerde recensie van Drs. Kees-jan de Jager, staat zover af van de inhoud van het boek dat hij bespreekt, dat het noopt tot een reactie.
Op de eerste plaats roept de recensie de vraag op of hij het boek wel heeft gelezen. En indien dat het geval is of hij het heeft begrepen.
Daarnaast is het in de betreffende recensie opmerkelijk en getuigt van wetenschappelijk dedain wanneer de recensent in de laatste alinea stelt dat het ontbreken geschiedenisonderwijs op academisch niveau bij de heer Geersing tot een bescheidener opstelling had moeten leiden.
In de alinea met de kop “ Inleiding “ maakt de recensent gewag van een frontale aanval door Geersing op een aantal wetenschappelijke studies waaronder een aantal proefschriften en schrijft dan dat Geersing deze kwalificeert als “ onhistorische kletskoek “. In zijn boek legt Geersing echter uitgebreid en beargumenteerd uit waarom hij deze, aan derden ontleende term , gebruikt en waarom hij zijn pijlen richt op de schrijvers van de door hem bekritiseerde studies. Dat is een verantwoorde manier van doen. Daar kan de recensent het niet mee eens zijn maar laat hij elke onderbouwing van zijn zienswijze achterwege.
In de volgende paragraaf met de kop “ Antikoloniale positie “ wijst de Jager op de opvatting van Geersing omtrent het negatieve beeld van Westerling dat door historici wordt ingenomen en dat dit veelal is gebaseerd op een ideologische antikoloniale positie waardoor het verleden wordt beoordeeld met de ideologische normen van vandaag. Maar hij vergeet erbij te vertellen dat Geersing dat in zijn boek uitgebreid uitlegt en toelicht.
In de daaropvolgende paragraaf beschrijft hij het standpunt van Geersing ten aanzien van de besluitvorming voor de inzet van het Depot Speciale Troepen en de uitoefening van het standrecht. Hij verzuimt erbij te vertellen waarom het Depot Speciale Troepen was opgericht, welke bestuurlijke onhoudbare situatie er was ontstaan in Zuid Celebes, hoe de politiek / militaire besluitvorming in Batavia zich heeft voltrokken, hoe de militaire besluitvorming zich heeft afgespeeld, welke argumenten hebben geleid tot de instelling van de Staat van oorlog en beleg in bepaalde gebieden van Zuid Celebes en op welke wijze Justitie in Batavia en op Zuid Celebes betrokken was. Hier wreekt zich hoogstwaarschijnlijk het gebrek aan kennis over de besluitvorming voor de inzet van speciale troepen, het optreden van deze speciale troepen, kennis op het gebied van het internationaal recht, het staatsnoodrecht, het oorlogsrecht en ook op het gebied van de guerrilla oorlogvoering. Het lijkt erop dat hij daarvoor in de plaats de betreffende hoofdstukken uit de boeken van IJzereef, De Moor en Limpach nog eens heeft gelezen en daaruit geciteerd heeft in plaats van zich echt te verdiepen in het boek van Geersing en in de rapporten die in opdracht van het bevoegde gezag over deze kwestie zijn geschreven.

Dat het boek niet gemakkelijk leest zegt meer over de leesvaardigheid van de recensent dan over de kwaliteit van het boek. Niet elke lezer heeft immers een in het vak geschiedenis academische scholing gehad. Vandaar dat Geersing voor de geïnteresseerde lezer de inhoud van het boek toegankelijker maakt door ieder geschiedkundig werk ook afzonderlijk te bespreken. Dan blijkt ook dat structurele onjuistheden en onzorgvuldigheden door vele academische geschiedschrijvers over dit thema eenvoudig van elkaar zijn overgenomen en zo hun weg naar publicaties en de media hebben gevonden.
Ook met betrekking tot de terminologieën als terroristen en extremisten heeft Geersing in zijn boek uitgelegd wie en wat hij daaronder verstaat. Hij geeft ook voorbeelden uit de rapporten van Enthoven en van Rij/ Stam waarom hij die termen hanteert. Maar als de academische geest is gefocust op andere typeringen dan kan dat de kijk op de werkelijkheid van die episode in onze geschiedenis vertroebelen.

Dan over het aspect objectieve en subjectieve geschiedschrijving. Het is nu juist in Hoofdstuk 1 van het boek dat Geersing daar uitgebreid bij stilstaat. Daar kun je als wetenschapper het niet mee eens zijn maar dat moet dan weerlegd worden op basis van argumenten. Dan kan niet volstaan worden met een citaat uit het collegedictaat van het eerste college Geschiedenis aan de universiteit.
Dan het Nederlands perspectief en de Indonesische bronnen zoals dat in de recensie is gebeurd.
Als er voorafgaande aan de inzet en achteraf na het optreden beoordeeld en geoordeeld moet worden over de rechtmatigheid van het militaire optreden dan zal dat dienen te gebeuren op basis van de feiten die zich hebben voorgedaan en de toetsing daarvan aan de maatstaven van toen. Die zijn te vinden in Internationaal rechtelijke-, Nederlandse- en Nederlands Indische bronnen. Begrippen als soevereiniteit, oorlog en oorlogsmisdrijf, staat van oorlog en beleg zijn niet te vinden in bronnen afkomstig uit de geproclameerde republiek Indonesië. De feiten afkomstig hieruit heeft Geersing vermeld.

En als dan ook nog te lezen valt dat Geersing geen Indonesische bronnen heeft gebruikt is dat eens te meer een bewijs voor de stelling dat de Jager het boek niet heeft gelezen. Hij heeft bijvoorbeeld zeer uitgebreid stil gestaan bij twee standaardwerken op het gebied van guerrilla oorlogvoering van de generaal Nasoetion en de generaal Simatupang. In die boeken hebben ze hun ideeën op dat gebied uitgebreid uiteengezet. En dan schrijven dat er geen Indonesische bronnen zijn gebruikt is eigenlijk om Geersing te citeren “onhistorische kletskoek “ . Of had Geersing zich wellicht moeten baseren op de mythes die ten grondslag liggen aan de monumenten in Udang en Soerabaja en wat daarop wordt uitgebeeld of wellicht op het leugenachtige rapport
“ Massacre in Makassar “ dat is gestuurd naar de Veiligheidsraad van de UN ? Producten ontleend aan propagandistische motieven zoals de Indonesische Let. Col. Dr. M. Natzir Said, SH, Indonesisch militair historicus en verbonden aan het Geschiedkundig Onderzoek der Strijdkrachten in 1977 met zoveel woorden schrijft in een brief aan Westerling. Dat is geen geschiedschrijving.
Vandaar het advies aan recensent om het boek nog een keer te lezen en het nu grondiger te doen.

Samengevat past deze recensie in het beeld over Westerling dat in de historische wetenschap wordt gecreëerd en in de media veelal klakkeloos wordt geparafraseerd. Geersing legt zich daar niet bij neer en riposteert op verantwoorde wijze de waanideeën en mythes die over de persoon Westerling bestaan. En dat is inderdaad te kwalificeren als “ Een andere kijk op de kapitein Westerling “ maar dan zonder vraagteken erachter.
Deze recensie is er een van het kaliber “ lange halen snel thuis “ en past in de lange, haast niet te stuiten, rij van negatieve beeldvorming over deze man in kwestie.

Ton Kempenaars
Ex-hoofdofficier van het Korps Commandotroepen
Militair jurist
Militair staflid Commission of Experts-UN
Head of Mission ICTY-UN ... See MoreSee Less