Zecharia Sitchin (1920-2010) kwam na dertig jaar gedegen studie tot de conclusie dat de Soemerische cultuur niet zonder buitenaardse hulp kon zijn ontwikkeld. Astronauten van de twaalfde planeet hadden hun kennis overgebracht op een van de stammen in het gebied van de Eufraat en de Tigris.

Op basis van de studie van Sitchin is de roman Tussen twee planeten geschreven. In het begin verkeert de aarde nog in een primitief stadium. De jonge geitenhoeder Mardoek maakt de landing mee van een ruimteschip. Hij wordt door de astronauten meegenomen naar hun planeet An. Op deze planeet is de tegenstelling tussen twee steden groot. Anstad heeft een hoge technische ontwikkeling doorgemaakt, terwijl Alterstad nog in de ambachtelijke fase verkeert. Mardoek maakt kennis met zowel wetenschappelijke als religieuze verdwazing.

Dian en Ibrahim zijn gelukkig getrouwd, maar een sluimerende onvervulde kinderwens zet hun relatie onder druk. Ibrahim, een adoptiekind dat zich Bram laat noemen worstelt met zijn vruchtbaarheidsstoornis. Door haar katholieke opvoeding is Dian ervan overtuigd dat kinderen baren het wonder van een vrouwenlichaam is, daartoe is ze voorbestemd. Tijdens een reis naar Rome gaat ze over tot een impulsieve daad die ook grote gevolgen heeft voor hun meereizende vrienden, Nora en Peter. Terwijl Bram steeds meer antwoorden op confronterende vragen krijgt, vecht Dian voor haar leven.