In de Eerste Wereldoorlog was Nederland neutraal, maar dat wil niet zeggen dat het er rustig bleef. Integendeel. Er speelden allerlei problemen rondom mobilisatie, inkwartiering en de schaarste en distributie van voedsel en allerlei andere noodzakelijke levensbehoeften, van schoenen en papier tot brandstof. De overheid kreeg een steeds grotere invloed op het economisch leven, met een eindeloos aantal regels en voorschriften als gevolg.

Den Haag was ook destijds al ons bestuurlijke en politieke centrum. De internationale stad van Vrede en Veiligheid, de thuishaven van de Scheveningse vissersvloot, een spionnencentrum en het verzamelpunt van vele geïnterneerde buitenlandse militairen. Dat alles ging aan de Haagse inwoners niet zomaar voorbij. Zij kampten met grote problemen.

Gelderland was in de Eerste Wereldoorlog niet bepaald een toonbeeld van rust. Het begon al snel met de mobilisatie, waar de vele garnizoensplaatsen in de provincie mee te maken kregen. Duizenden militairen stroomden toe, terwijl tegelijkertijd duizenden arbeidsplaatsen onbemand werden. Het kerkelijk leven wordt ontregeld door benoemingen tot legergeestelijke. Na het uitbreken van de oorlog wordt Nederland overstroomd met Belgische vluchtelingen, van wie velen in vluchtoorden op de Gelderse heide terechtkomen. Ook vele duizenden geïnterneerde Belgische militairen worden in kampen op de Veluwe gehuisvest.

In augustus 1914 trok het oorlogsgeweld net over de grens aan de ogen van de Limburgers voorbij. In 1919 ontsnapten zij maar net aan annexatie door onze zuiderburen, de Belgen. En intussen speelde zich in het lieflijke Limburgse landschap met haar vanouds bourgondische en gemoedelijke inwoners een formidabele episode in hun geschiedenis af.