Verdamping van de Nederlandse democratie

Beschrijving

In deze studie betoogt Dirk van der Blom dat onze democratie en het naar zijn opvatting belangrijkste aspect daarvan ‘de vrijheid van meningsuiting’, in enkele decennia door het wegkijken, negeren en bagatelliseren door vooral politiek correcte politici en idem bestuurders en hun volgelingen deze vrijheid ernstig is aangetast. Na de 18e-eeuwse Verlichting stonden de ontwikkelingen van Europa en Nederland vooral in het teken van democratisering, grondrechten en de scheiding van kerk en staat. Met de omwenteling in Rusland en de val van de Weimarrepubliek gedurende het interbellum traden twee totalitaire politieke systemen naar voren waarvan de leiders de democratie rigoreus zouden vernietigen. Waarschuwingen daarvoor waren hier strafbaar en tegen dovemansoren gericht totdat het bombardement op Rotterdam in mei 1940 plaatsvond. Na de verschrikkingen die de Tweede Wereldoorlog teweegbracht kwam de democratisering weer langzaam op gang onder de brede overtuiging van de ‘Nooit meer’-tirannie. Deze overtuiging is vanaf de jaren zeventig in zekere kringen steeds meer een vals denken gebleken.

Onder invloed van de gestage ontkerkelijking van de Nederlandse samenleving na 1970 en toenemende immigratie van moslims is in enkele decennia een situatie ontstaan waarin de antidemocratische islam ondanks waarschuwingen van deskundigen steeds overheersender kon worden. Vele Nederlanders zijn thans angstig om hun ‘eerlijke’ mening over de islam te geven en daarvoor neergehaald te worden. Zeker niet alleen moslimimmigranten zijn daar debet aan. De opmars van de politiek correcte politici, wegkijkers en realiteit ontkenners naast de recentere opkomst van allerlei zich vooral hier tekortgedaan voelende identitaire groepen heeft ertoe geleid dat onder invloed van dreigementen nu zelfs onschuldige kinderfeestjes en tekenfilms worden gecanceld.

Ernstiger voor de democratie is dat het er op lijkt dat door een quasi selectieve vervolging van conservatieve critici onze kwetsbare democratie langzamerhand wordt ondergraven richting een bedenkelijk peil die de kritische burger steeds minder onderschrijft.