De moord op de Armeniërs en de Turkse onafhankelijkheidsoorlog trokken altijd grote belangstelling in Duitsland. Dat was, zoals de historicus Stefan Ihrig stelt, ook het geval tijdens de Republiek van Weimar. Vooral de rechterzijde van het politieke spectrum was gefascineerd door de ontwikkelingen in Turkije en de rol van Atatürk. Deze laatste werd steeds meer het voorbeeld van succesvol politiek revisionisme, autoritair bewind en seculiere modernisering. Christopher Clark van de Universiteit van Cambridge typeerde de studie van Ihrig als een ‘briljant werk’. De originele benadering laat nieuw licht schijnen op zowel het ontstaan van het nieuwe zelfbewustzijn in Duitsland als de ontwikkeling van het raciale nazi-gedachtegoed.