Begin jaren zestig nam de landmacht in alle stilte twee zwaar beveiligde magazijncomplexen in gebruik, die als sites werden aangeduid. Hier werden, hoewel bevestigd noch ontkend, de tactische kernwapens opgeslagen die de Nederlandse artillerie zou verschieten als een inval door de Sovjet-Unie en haar bondgenoten niet met conventionele wapens gestopt kon worden. Het beheer van deze kernwapens viel onder de verantwoordelijkheid van kleine detachementen van het Amerikaanse leger. De directe verantwoordelijkheid voor de beveiliging was een taak van eenheden van de Koninklijke Landmacht.