Dit citaat uit ‘God is je vader niet’ raakt de kern van het onderwerp: de waanzin van religies en het ongekende perspectief voor de mensheid als wij ons eenmaal van religies hebben bevrijd. Marnix Bieland stelt de zinloze offers aan de kaak die miljarden gelovigen de afgelopen tweeduizend jaar hebben gebracht aan georganiseerde godsdiensten, het frustreren van wetenschappelijke ontdekkingen en de achterstand die de mensheid daardoor heeft opgelopen. Maar ook de blindheid voor het feit dat god niet straft of beloont, dat gebeden niet verhoord worden en dat juist religies de grootste oorlogswreedheden veroorzaken. Er bestaat een schepper, maar de mens wil maar niet accepteren dat het geen vaderfiguur is, dat wreedheid en meedogenloosheid in de natuur vitale onderdelen zijn van zijn schepping en dat de enige manier om god werkelijk te leren kennen, het bestuderen van zijn schepping is.

Aan de hand van het gedachtegoed van de Verlichtingsdenker Immanuel Kant en van de oude kerkvader Augustinus wordt bezien hoe zowel ons denken als onze verlangens ‘rationele’ bronnen van vaak als intrinsiek irrationeel aangemerkte religiositeit kunnen zijn. Bezien wordt wat de rol van muziek en taal daarbij is. Verleidt muziek ons tot het aannemen van dingen die er niet zijn? Wordt de zee mooier wanneer je haar beschrijft? Worden op die manier fantasieen of werkelijkheid voortgebracht? Als God een uitdrukking van de mens is welke realiteit heeft hij dan?