In deze studie betoogt Dirk van der Blom dat onze democratie en het naar zijn opvatting belangrijkste aspect daarvan ‘de vrijheid van meningsuiting’, in enkele decennia door het wegkijken, negeren en bagatelliseren door vooral politiek correcte politici en idem bestuurders en hun volgelingen deze vrijheid ernstig is aangetast. Na de 18e-eeuwse Verlichting stonden de ontwikkelingen van Europa en Nederland vooral in het teken van democratisering, grondrechten en de scheiding van kerk en staat. Met de omwenteling in Rusland en de val van de Weimarrepubliek gedurende het interbellum traden twee totalitaire politieke systemen naar voren waarvan de leiders de democratie rigoreus zouden vernietigen. Waarschuwingen daarvoor waren hier strafbaar en tegen dovemansoren gericht totdat het bombardement op Rotterdam in mei 1940 plaatsvond. Na de verschrikkingen die de Tweede Wereldoorlog teweegbracht kwam de democratisering weer langzaam op gang onder de brede overtuiging van de ‘Nooit meer’-tirannie. Deze overtuiging is vanaf de jaren zeventig in zekere kringen steeds meer een vals denken gebleken.