In dit boek zal de auteur aannemelijk maken dat geest en ziel de ‘binnenkant’ zijn van natuurlijk elektromagnetisme en dat elektromagnetisme de ‘buitenkant’ is van geest en ziel. Om dat te kunnen doen, moeten we de termen geest, ziel, binnenkant, buitenkant en elektromagnetisme helder omschrijven en zo nodig van nieuwe of diepere betekenissen voorzien. De auteur gebruikt de term ‘aannemelijk’ om aan te geven, dat in de beschrijvingen essentiële elementen voorkomen, die moeilijk of zelfs geheel niet bewijsbaar zijn. Dat geldt bijvoorbeeld voor het onmogelijke ‘bewijzen van het bewustzijn’, simpelweg omdat bewustzijn voorafgaat aan elke gedachte en elke bewijsvoering.

In dit boek illustreren de kinderloze auteurs met vaak hilarische anekdotes en voorbeelden hun kijk op kind en gezin. Wat ze zien is verre van positief. Kinderen zijn vies. Ze plassen en poepen in hun broek, kwijlen op je nieuwe jas, vegen hun kleverige vingers aan je mooie bank af, hebben altijd een snotneus en kotsen in de auto. Kinderen zijn lastig. Kinderen zijn allesoverheersend. Kinderen zijn gemeen: de mythe van het onschuldige kind wordt door de auteurs genadeloos ontkracht.

In Het einde van strategie beschrijft Hans Veldman hoezeer strategie een politiek gedreven vakgebied is. Ideologische overtuigingen en uitgesproken politieke voorkeuren liggen ten grondslag aan menig bekend strategisch analysemodel dat in de boardroom van de grote corporaties gebruikt wordt. In het boek maakt hij duidelijk hoezeer strategisch management een Amerikaans vakgebied is en trouwens pas echt populair werd toen maffiabaas Tony Soprano aan zijn psychiater vertelde dat hij voor zijn bendeoorlog altijd even keek in het boek The Art of War van Sun Tzu.