Sinds de komst van de geluidsfilm in 1928 maakte de filmbranche niet zo’n ingrijpende verandering mee als met de recente overstap van analoge naar digitale bedrijfsvoering. Economische belangen lagen daaraan ten grondslag. Digitaal produceren, zonder 35mm-film, gaat sneller en het is goedkoper dan via het analoge proces. Hetzelfde geldt voor het projecteren, dat stukken eenvoudig is geworden dan met 35mm-film.

Kodak, decennia lang wereldwijd leverancier van tienduizenden kilometer onbelicht filmmateriaal per jaar, ging er aan failliet. En met Kodak verdwenen geruisloos fabrikanten van filmcamera’s, laboratorium apparatuur, filmmontagetafels, printmachines, optische banken en filmprojectoren.

De digitale revolutie veranderde het karakter van de film- en bioscoopbranche totaal. Bioscopen vertonen niet langer alleen ‘film’, ook modeshows, popconcerten, sportwedstrijden en opera’s worden tegenwoordig met een ‘beamer’ rechtstreeks op het doek gezet.