Deze Kroniek bevat negen op zichzelf staande essays, geschreven door Nederlandse historici. De negen verhalen in deze Kroniek vormen een interessante mix van aan oorlog gerelateerde problemen.

De problematiek van burgervluchtelingen wordt beschreven door een ooggetuige die aan de leiding stond van het Vluchtoord Hontenisse, in het eerste oorlogsjaar. Hoewel meer dan honderd jaar geleden kan de lezer de parallel van zijn problemen met de huidige (Ter Apel) niet ontgaan. De problematiek van militaire vluchtelingen treft u aan in een essay over Russische gevluchte krijgsgevangenen in Rotterdam.

U treft vier essays aan die aspecten van de sociaal-economische gevolgen van de oorlog in ons land beschrijven, waaronder de oorlog in de Zeeuwse wateren, de problemen van onze Vlaardingse vissers, de verscherping van de sociale tegenstellingen in ons land en de problemen van de Rotterdamse haven door deze oorlog buiten onze landsgrenzen.

Daarnaast nog een verhaal over de mobilisatie van onze Zeemacht en de strijd voor emancipatie van Afro-Amerikaanse militairen aan het Westelijk front.

In alweer het 38ste deel staan zoals altijd een keur van auteurs stil bij de Eerste Wereldoorlog. Zij schrijven over diverse thema’s, zoals het trieste lot van de Duits-Joodse soldaten die in WOI meevochten. Tevens staan we stil bij zes oorlogsauteurs die op 31 juli 1917 tegelijkertijd streden in het noordelijke deel van de Ieperboog. Daarnaast is er aandacht voor de wijze waarop enkele landen zich na WOI verslikten in hun eigen landhonger en over het ontluikende Vlaamse zelfbewustheid tijdens WOI. Voorts is er een opmerkelijk stuk over de verdwijning van een Nederlander in WOI, en over hoe verschillend de pers in twee kampen over dezelfde historische gebeurtenis kon schrijven.