In Vino Veritas is een autobiografische allegorie over opgroeien met een aan alcohol verslaafde moeder. Vanuit het perspectief van het kind wordt zijn traumatische jeugd beschreven en geplaatst in de drie fasen van het vervreemdingsproces. Ervaringen en emoties worden secuur beschreven, waardoor de lezer zich kan inleven in de hoofdpersoon en verslaafden wordt een spiegel voorgehouden. Het verhaal is ontroerend, zet je aan het denken en bevat snedige humor. Hiermee is In Vino Veritas een boeiende en waardevolle toevoeging aan het autobiografische en surrealistische proza.

De hoofdpersoon bevindt zich in een duistere omgeving, waar hij met De Dood – die een behulpzame vriend is – erachter probeert te komen wat heeft geleid tot zijn sterven. In een terugkijk op zijn leven vertelt hij alles over zijn jeugd met een aan alcohol verslaafde moeder. Samen plaatsen zij zijn herinneringen in de drie fasen van het vervreemdingsproces: (1) ontreddering, (2) aanpassing en (3) afkering.

De hoofdpersoon vertelt aan het einde de gebeurtenis waardoor hij zich voorgoed afkeerde van zijn moeder. De Dood vertelt hem wat de Kardinale Zwakte van de mens is en hoe het heeft geleid tot zijn overlijden.