In 1897 vond te Bazel het eerste wereld-zionistencongres plaats (zie foto) waarna in de regio Palestina een ontwikkeling tot stand kwam met dramatische gevolgen voor overwegend het niet-joodse bevolkingsdeel. Doel van de politieke zionisten was de creatie in Palestina van een eigen Joodse Staat, omschreven als een nationaal tehuis voor het Joodse Volk. De palestijnse bevolking omvatte des tijds een joods deel van hooguit 8 procent. Islamieten vormden het grootste deel, met daarnaast een christelijke minderheid. Emigratie – Aliya – van duizenden Joden vanuit (Oost-)Europa, en later vanuit andere delen van de wereld, veroorzaakte enorme verschuivingen in die verhoudingen, met onrust en verzet onder de Palestijnen als gevolg.