Zaterdag 18 november werd het eerste exemplaar van Een stad van woorden werd aangeboden aan dr. Martijn Leisink, voorzitter Raad van Toezicht Coöperatie Het Colofon. Noud Bles las voor en signeerde. De woorden werden afgewisseld met pianomuziek die een directe relatie heeft met de roman, te spelen door concertpianist Sebastiaan Oosthout en het zeer jonge, veelbelovende pianotalent Fedor Boldyrev.
Volgens de overlevering was het Madame de Pompadour die ooit de woorden sprak: Après nous le déluge, Na ons de zondvloed, met andere woorden: Wat na ons komt kan ons niet meer deren. Een dergelijke lichtzinnigheid schrijft Noud Bles in zijn nieuwste boek ‘Een stad van woorden’ niet toe aan de gewetensvolle overheid die zich zorgen maakt over een van de kwalijke effecten van de klimaatverandering: de stijging van de zeespiegel, de trage maar onafwendbare déluge van onze tijd. Het is opmerkelijk hoe Noud Bles het probleem in zijn boek benadert. De overheid, zich ervan bewust dat je in het levensbelang van het land de ontwikkelingen vòòr moet zijn, heeft gemeend plannen te moeten laten ontwikkelen voor de bouw van een nieuwe hoofdstad, ver landinwaarts, voorbij de nieuwe kustlijn zoals deze door klimaat- en zeestijgingsdeskundigen en is vastgesteld. Wanneer de Randstad grotendeels zal zijn verdronken. Ergens op de Veluwe, dus
Op uitnodiging van een hoge ambtenaar van het ministerie komt een groep architecten bijeen in een verlaten legerplaats; elk van hen heeft een ‘geheime’ uitnodiging ontvangen om zich in het oude officiershotel ‘De Wittenberg’ te melden. De opdracht wordt allengs duidelijk: ontwerp een nieuwe hoofdstad van Nederland, de ideale stad. De architecten vormen discussiegroepen die elk een thema, een aspect van de stad, benaderen en bediscussiëren. Er zijn beroemde architecten bij, met indrukwekkende bouwwerken op hun naam, maar ook mindere goden, zoals de jonge Johan Dorenbosch die als verbindingsman tussen de discussiërende groepen optreedt. Dorenbosch die ooit als dienstplichtig vaandrig op dezelfde legerplaats en het officiershotel eveneens als verbindingsofficier optrad.
Het is bijzonder hoe Noud Bles zich in de planologische en stedenbouwkundige aspecten heeft verdiept. De discussies zijn boeiend, raken kant en wal, tegenstellingen kristalliseren zich uit. Terwijl de Corona lockdown het gezelschap vasthoudt in dit gesloten, overbodig geworden militaire terrein, ontwikkelt zich in collectiviteit een filosofie over de ideale stad. Totdat er plotseling een einde komt aan.
Het is alweer een aantal jaren geleden dat Noud Bles, dichter en bellettrist het fonds van Aspekt is komen versterken. De thema’s die hij in zijn romans behandelt zijn veelzijdig, maar alle degelijk onderzocht en doordacht. Voor Bles is een boek zonder diepgravende research niet mogelijk, we noemen: de Barokjager, De Poolse Weg, we denken aan Jurriaan in De Verborgen Hand, aan vader en zoon Benno Goethart in Bevrijdingsvuur. En er zijn er meer.
Voor Noud Bles als dichter moet de uitgave van ‘Wij Leven – 60 jaar dichter’ van enkele maanden geleden, een bijzonder moment zijn geweest, zoals dat ook voor ons was.
En ook nu laat hij met ‘Een stad van woorden’ zien dat ook zijn proza onverminderd wordt gekenmerkt door een hoge mate van originaliteit en kwaliteit.
Een felicitatie waard.
