Description
Deze roman is een niets verhullende getuigenis van een alcoholist. Het is een rauw, maar broodnodig verhaal voor alle innemers. Maar ook voor de lezers die te kampen hebben met het ongebreideld zuipen van hun vrouw of hun man.
Het cafébezoek dat eindigt in een bacchanaal, de losheid van geest die ontstaat na drankgebruik, het eruit flappen van intieme gevoelens, de seksuele en homoseksuele escapades na het drinken, het komt allemaal aan bod. De auteur schetst het eenzaam en dronken naar huis gaan, slingerend, onmachtige schouderduwen gevend tegen muren. Vaak eindigt dat in een black out, waarin de dromen hem afschuwelijke maar soms ook zalige uren bezorgen.
De alcohol is een levensbehoefte voor de auteur in deze tijd vol oorlogen. Maar tegelijk een zoektocht naar de liefde van een oude man voor een veel jongere vrouw. Die liefde is enerzijds een romantische, bijna hoofse liefde, maar ook een verschrikkelijke, omdat die liefde niet wordt beantwoord. Zijn leven lang houdt die liefde de alcoholist bezig. Hij kan dat alleen aan als hij in de kroeg of thuis zit te drinken. Dan past komt er vrede in zijn gemoed.
Het boek vertelt het verhaal van een Post Traumatisch Stress- Syndroom. Twee weken is de auteur in Bosnië geweest als journalist, meereizend met Artsen zonder Grenzen. De gruwelijkheden die hij daar in de oorlog heeft meegemaakt weet hij te bezweren met drank. Hij moet drie keer naar een kliniek van het Centrum voor Alcohol en Drugs, maar die bezoeken helpen hem niet. Hij wíl gewoon niet van de drank af. Voor hem is die drank zijn redding en misschien ook wel zijn ondergang. De roman wordt gekenmerkt door een niets en niemand ontziende openhartigheid.
Mieke Schepens –
Cees van Hoore’s ‘Café Maria’ is geen boek voor de gevoelige lezer. Het is een ongezouten, soms zelfs afstotelijke, maar tegelijkertijd ontroerende en eerlijke vertelling over de verslaving aan alcohol. De auteur neemt ons mee op een duistere reis door zijn eigen hel, waar drank niet alleen een middel is om te ontsnappen, maar ook een manier van leven is geworden.
Wat meteen opvalt aan dit boek is de rauwe, bijna ongefilterde eerlijkheid waarmee Van Hoore over zijn verslaving schrijft. Hij spaart zichzelf niet en schetst een leven dat gedomineerd wordt door alcohol, eenzaamheid en de zoektocht naar liefde. De beschrijvingen van dronkenschap, black-outs en de gevolgen daarvan zijn zo levensecht dat je als lezer bijna mee drinkt.
Hoewel de alcoholverslaving centraal staat, is ‘Café Maria’ meer dan alleen een verslag van een verslaving. Het is ook een verhaal over oorlog, trauma en de zoektocht naar betekenis. Van Hoore’s ervaringen als oorlogsjournalist in Bosnië hebben diepe sporen bij hem achtergelaten en de alcohol is geworden tot een manier om deze traumatische ervaringen te bedwingen.
Het boek vertelt het verhaal van een Post Traumatisch Stress-Syndroom. Twee weken is de auteur in Bosnië geweest als journalist, meereizend met Artsen zonder Grenzen. De gruwelijkheden die hij daar in de oorlog heeft meegemaakt weet hij te bezweren met drank.
“Alle mensen meet wie ik te maken heb gehad, maar ook de schimmen van voorbijgangers, die ik ooit eens gezien heb op straat, fluisteren me toe;
‘Hang jezelf toch op, lul! Hang jezelf op!’
Honend zeggen ze het, met verwrongen gezichten. Eén van hen lacht, ik kijk in het rood van zijn schaterlach.
Daar hangt het gordijnkoord. Het witte gordijnkoord. Daar is de radiator van de verwarming met de koude ribben. Die ribben waartegen ik mijn hoofd stuk zal bonken. Hoor me toch, hoor me toch? Ik druk op de alarmbel.
De paniek duurt drie volle dagen.”
De liefde voor een veel jongere vrouw vormt een andere belangrijke lijn in het verhaal. Deze liefde is zowel een bron van geluk als van verdriet en speelt een grote rol in de verslaving van de auteur. Het is een complexe en veelzijdige relatie die de lezer aan het denken zet over de aard van liefde en verlangen.
‘Café Maria’ is een boek dat confronteert en dat je niet onberoerd laat. Het is een belangrijk boek voor iedereen die te maken heeft met alcoholisme, maar ook voor mensen die geïnteresseerd zijn in de menselijke psyche en de impact van trauma. Hoewel het lezen van dit boek soms pijnlijk kan zijn, is het ook een getuigenis van moed en veerkracht.
Kortom: ‘Café Maria’ is een rauw, ontroerend en eerlijk verhaal over verslaving, oorlog en liefde. Deze roman wordt gekenmerkt door een niets en niemand ontziende openhartigheid.
Het is een rauwe blik in de afgrond…