De Coronaplandemie

In zes maanden tijd waren België en Nederland onherkenbaar veranderd. Politici, bestuurders en deskundigen hadden het bijna enkel nog over het virus en dicteerden ons hoe we daarmee moesten omgaan. De media speelden daarbij een bepalende rol. Voor nieuwe inzichten was nagenoeg geen plaats. De kloof tussen de aanhoudende draconische maatregelen en de feitelijke situatie werd met de dag groter. Hoe heeft het zover kunnen komen?

Erwin Pasmans en andere burgeronderzoekers vonden elkaar in een sterk gevoelde noodzaak om hierover meer helderheid te krijgen. Dit spontane burgerinitiatief bleek één van de vele wereldwijd. Het rijke materiaal toont een ontnuchterend beeld dat geheel anders is dan ons in de media en de politiek wordt voorgeschoteld. In de publieke nieuwsvoorziening was vrijwel meteen zichtbaar hoezeer veel waardevolle wetenschappelijke informatie systematisch buiten beeld bleef of slechts gefragmenteerd aan bod kwam. Onvolledig getoonde cijfers en ontoereikende interpretaties werden voor waar aangenomen. Het smoren en framen van andere geluiden over de lockdown hielden aan. Effectieve behandelmethoden werden zelfs verboden. Een dodelijk gemiste kans. Immers, met álle beschikbare kennis had een tunnelvisie voorkomen kunnen worden.

In dit non-stop onderzoek werden steeds diepere lagen aangeboord en kwamen cruciale feiten boven tafel. Duidelijk is dat achter de schermen van de uitvergrote virusdreiging uiterst ingrijpende ontwikkelingen gaande zijn. De auteur weet dit wereldomvattende krachtenveld in beeld te brengen. Indringend beschrijft hij hoe dit ons leven diepgaand beïnvloedt en ons fundamentele recht op zelfbeschikking vergaand aantast. Naarmate de grotere agenda verder wordt uitgerold, kijken meer mensen erdoorheen. Precies daarom klinkt uit diverse lagen van de samenleving een steeds luidere roep om de regie over eigen welzijn en gezondheid – en eigenlijk over ons gehele leven – per direct weer terug te nemen, als krachtig en menswaardig antwoord op de ontstane situatie.

Wij mensen staan voor een onherroepelijk kantelpunt in onze geschiedenis. Waarvoor kiezen wij? Voor een voorgeschreven manier van leven in een technocratisch en totalitair aangestuurde werkelijkheid? Of voor een betrokken levenswijze – in private en publieke sfeer – met directe beslissingsbevoegdheid en echte samenwerking?