Agnese Greheskaya is in de Sovjet-Unie van Brezjnev een opkomend
operatalent dat binnen het veilige dwangbuis van het Sovjet
Staatsimpresariaat op weg is de allerhoogste top te bereiken. Zelfs
de wereldtop. Haar stem is goddelijk. Dus waarom niet? De val van
de muur in 1989 lijkt de weg naar het vrije, maar onveilige Westen
verder te plaveien. Heeft Agnese het spreekwoordelijke karakter van
de prima donna? Zeker, ze komt een heel eind. Agnese is voldoende
egocentrisch om een sublieme operazangeres te kunnen zijn en zich
niet onoverkomelijk schuldig te voelen omdat zij zo weinig aandacht
aan haar man en kind besteedt. Maar is dat voldoende voor die
wereldtop? Wat als je talenten, interesses en passies dan ook nog eens
op veel meer terreinen dan alleen de zangkunst liggen? Als je gelooft
in de liefde?
Waar ter wereld zij ook optreedt, Agnese blijft haar hele leven
uitkijken over de Zwarte Zee. Gezeten onder de geurende acacia’s
bovenaan de Potemkintrappen in Odessa. Gelukkig is zij zich van al
deze vragen niet steeds bewust. Niet als zij zingt.